Metale ciężkie w codziennym menu – czy trzeba się ich obawiać?

Metale ciężkie zaliczają się do jednych z najszkodliwszych pierwiastków dla zdrowia człowieka. Wysokie stężenie obciążających cząstek w organach człowieka prowadzi do stanów chorobowych autoimmunologicznych, nowotworów i ciężkich alergii o trudnym przebiegu, na co wpływa rozregulowanie układu odpornościowego czy zjawiska mutacji genów. Ogrom metali ciężkich występuje w środowisku – niestety możemy je znaleźć w żywności. Czy można zidentyfikować to zagrożenie znajdującymi się w pożywieniu? Odpowiedzią na ten problem może okazać się soeks ecovisor f4.

Pożywienie zanieczyszczone metalami ciężkimi

Metale ciężkie są powodem wielu nieżytów przewlekłych i nagłych. Te drugie bywają zainicjowane przez m.in. miedź, rtęć czy astat. Dopiero po upływie dłuższego czasu mogą ujawnić się choroby o podłożu toksycznym, wstępnie przybierając formę bezobjawową. Metale ciężkie, przenikając do tkanek, powodują przede wszystkim zmiany w syntezie białek oraz perturbacje w procesie produkowania energii, przez co mogą powstawać groźne choroby. Naddatek metali ciężkich w bezpośrednim otoczeniu może doprowadzić do masowego wzrostu umieralności na nowotwory. Naskórek, płuca i system trawienny to miejsca, przez które metale ciężkie trafiają do organizmu. W naszym ciele kumulacja tych cząstek dotyczy w pierwszym rzędzie narządów, odpowiedzialnych za detoksykację, czyli eliminację metalu, a więc wątroby i nerek. Jeśli szukać dalej, częstokroć następuje akumulacja metali ciężkich w układach mięśniowym, kostnym i nerwowym. Jednym z elementarnych działań profilaktycznych będzie określenie stężenia metali ciężkich w posiłkach. Nauka w tym celu stworzyła indeks PTWI, sprawdzający pochłanianie metali w ciągu tygodnia.

Metale ciężkie, na które powinno się zwrócić uwagę

Co w dołączonej informacji przekazuje nam producent żywności? Etykieta produktu nie traktuje metali jako składnika! Z tego powodu wymyślono wiarygodny tester żywności soeks ecovisor f4. Jednakże ci, którzy nie są zainteresowani tym urządzeniem, a chcą uniknąć metali ciężkich w pożywieniu, muszą mieć świadomość, że do najbardziej niebezpiecznych pierwiastków należą:

Ołów – nietrudno go znaleźć w warzywach (seler, marchew, burak), mięsie wieprzowym, podrobach (wątroba!) i słodzonych napojach.

Kadm – jego głównymi źródłami są wszelkie zboża (chleb, makaron, ryż, kasza) i warzywa, w mniejszym stopniu ryby, glony morskie, owoce morza, runo leśne, czekolada, nasiona roślin oleistych, względnie podroby.

Rtęć – ten metal może się znaleźć w niektórych rybach, np. rekinie, węgorzu, soli czy morszczuku, małżach, krabach i ośmiorniczkach, a także przetworach rybnych.